حروف A، B و O اشکال مختلفی از ژن ABO را نشان می دهند که سلول های خونی ما را به گونه ای متفاوت برای تشکیل گروه های خونی مختلف برنامه ریزی می کند. برای مثال، اگر خون نوع AB دارید، بدن شما برای تولید آنتی ژن های A و B روی گلبول های قرمز برنامه ریزی شده است. فردی با گروه خونی O هیچ آنتی ژنی تولید نمی کند.

بر اساس وجود پروتئین روی گلبول های قرمز به خون “مثبت” یا “منفی” گفته می شود. اگر خون شما پروتئین دارد، Rh مثبت هستید. افراد دارای خون نوع O به عنوان اهداکنندگان جهانی در نظر گرفته می شوند، زیرا خون آن ها هیچ گونه آنتی ژن یا پروتئینی ندارد، به این معنی که بدن هر کسی در مواقع اضطراری می تواند آن را بپذیرد.

محققان دقیقا نمی داند که چرا گروه های خونی متفاوتی وجود دارد. اما فاکتورهایی مانند عوامل ارثی و عفونت‌های اجداد گذشته که جهش‌های محافظتی در خون را تحریک کرده‌اند، ممکن است در این تنوع نقش داشته باشند. در حالی که خون ما نمی تواند با تهدیدات مختلف بیولوژیکی یا ویروسی که در زمان واقعی در حال وقوع هستند، همگام باشد، ممکن است منعکس کننده آنچه در گذشته اتفاق افتاده باشد.

تقریباً مانند این است که بدن در اطراف محیط خود تکامل یافته است تا از آن به بهترین شکل ممکن محافظت کند. به گفته انجمن قلب آمریکا (AHA)، احتمال حمله قلبی یا نارسایی قلبی افراد دارای گروه خونی A، B یا گروه AB بیشتر از افراد دارای گروه خونی O است.

نوع A یا B در مجموع ۸ درصد بیشتر خطر حمله قلبی و ۱۰ درصد افزایش خطر نارسایی قلبی دارند. تفاوت در میزان لخته شدن خون بسیار بیشتر است. دلیل این افزایش خطر ممکن است مربوط به التهابی باشد که در بدن افراد دارای گروه خونی A، B یا AB رخ می دهد. پروتئین های موجود در خون نوع A و B ممکن است باعث “انسداد” یا “ضخیم شدن” بیشتر در سیاهرگ ها و شریان ها شوند که منجر به افزایش خطر لخته شدن خون و بیماری قلبی می شود.